autor: Paweł Maciąg

  Forum Związków Zawodowych wzięło udział w pikiecie zorganizowanej 29 lutego 2012 r. przed Sejmem. Był to związkowy (FZZ, NSZZ „Solidarność”, OPZZ) protest przeciwko rządowym propozycjom podwyższenia wieku emerytalnego. W proteście udział wzięli przedstawiciele związków zrzeszonych w FZZ, m.in. OZZ Pielęgniarek i Położnych, OZZ Oficerów i Marynarzy, FZZ Pracowników PKP, ZZ Kierowców, ZZ Pracowników Warsztatowych, NSZZ Ciepłowników w Polsce i wielu innych.

Przewodniczący Forum Tadeusz Chwałka mówił, że wydłużenie wieku emerytalnego powinno być poprzedzone innymi istotnymi reformami, dotyczącymi np. walki z bezrobociem, zarówno ludzi młodych jak i starszych w wieku 50+ i 60+, polityki prorodzinnej czy prozdrowotnej. Zaznaczył, że rząd chce decydować o potrzebach przeciętnych obywateli ze swojej perspektywy. Tymczasem w sytuacji, gdy przedsiębiorcy mają odłożone ok. 200 mld zł kapitału zapasowego, ok. 30 proc. społeczeństwa żyje w ubóstwie.

więcej informacji Tutaj 

27 lutego 2012 r. obyło się posiedzenie Zespołu Problemowego ds. Ubezpieczeń Społecznych Komisji Trójstronnej. Tematem był rządowy projekt zmian przewidujący podwyższenie wieku emerytalnego. Forum Związków Zawodowych na posiedzeniu zespołu reprezentowali: Anna Grabowska, Krzysztof Małecki i Damian Walczak.

Możemy rozmawiać o wieku emerytalnym jedynie kompleksowo, z uwzględnieniem: godzenia obowiązków zawodowych z rodzinnymi, warunków ułatwiających tworzenie nowych miejsc pracy, opieki zdrowotnej osób starszych, aktywizacji zawodowej osób w wieku 50+, 60+, problemu tzw. umów śmieciowych czy szerzej – bezrobocia ludzi młodych - mówili przedstawiciele Forum. W opinii FZZ, 30-odniowy termin konsultacji w tak ważnej społecznie kwestii jest zbyt krótki. Jeżeli nowe przepisy o wieku emerytalnym miałyby wejść w życie od 2013 r., to jest jeszcze kilka miesięcy na prowadzenie debaty w tej sprawie. Powinna ona dotyczyć także innych, wspomnianych wyżej kwestii, nie zaś jedynie wydłużenia wieku emerytalnego ustalanego przez pryzmat bieżących potrzeb budżetowych.

Przedstawiciele związków wskazali, że wydłużenie wieku emerytalnego może mieć sens tylko wtedy, gdy od pracujących dłużej będą oprowadzane składki. Nie stanie się tak, gdy zasilą oni grono bezrobotnych. Podkreślali, że na procesy demograficzne, które rząd wskazuje jako główną przyczynę konieczności wydłużenia wieku emerytalnego, można wpływać. Potrzebna jest jednak do tego konkretna strategia, która by tę demografię poprawiła. W ich opinii, efektem podwyższenia wieku emerytalnego będzie jedynie przejście osób po 60. czy 65. roku życia z grupy emerytów do grupy bezrobotnych.

Wiceminister pracy Marek Bucior zauważył, że wydłużenie wieku emerytalnego nie spowoduje likwidacji deficytu w FUS, a jedynie go zmniejszy. Przyczyni się też do ograniczenia nadmiernego zadłużania się państwa. Powiedział, że w latach 2013 i 2014 będą wchodziły w życie programy aktywizujące osoby starsze (50+ i 60+).

Jeremi Mordasewicz z PKPP Lewiatan, w wyjątkowo długim wystąpieniu, mówił przede wszystkim o potrzebie wydłużenia wieku emerytalnego kobiet, które w jego opinii, po przekroczeniu 50-tego roku życia są traktowane przez pracodawcę niemal jak zagrożenie, gdyż wszyscy sądzą, że wkrótce odejdą na emeryturę. Lepiej płacić za budowę dróg niż młodym emerytom za nic nie robienie - mówił Mordasewicz.
Wywołało to oburzenie związkowców, a przedstawicielka związku emerytów Elżbieta Ostrowska, odpowiedziała, że kobiety po 50-tce przeważnie zajmują się albo wychowaniem wnuków, albo opieką nad osobami starszymi, zastępując państwo w jego funkcjach opiekuńczych.

Kolejne posiedzenie zespołu zaplanowane jest na 7 marca.

Żródło: http://www.fzz.org.pl                                                                  

 Według wyliczeń Instytutu Badań Strukturalnych, aktywność zawodowa dłuższa tylko o 2 lata oznacza wzrost emerytury o 20 proc. Problem tylko skąd wziąć pracę na te 2 lata dłużej i czy nie okaże się, że potrąconych nam składek już i tak dawno nie ma.

Jak wylicza główny ekonomista IBS Piotr Lewandowski, cytowany w „Rz” z 20 lutego 2012 r., obecna 49-latka (urodzona w 1963 r.) odejdzie z rynku pracy w 2026 r. i dostanie 1870 zł, tj. o 500 zł więcej, niż gdyby zakończyła aktywność zawodową w 2023 r., tj. bez wydłużenia wieku emerytalnego. Świadczenie takiej osoby rośnie o 30 proc. Wysokość świadczeń kobiet urodzonych w 1973 r., a więc tych, które jako pierwsze będą pracować do 67. roku życia, ma być wyższa o dwie trzecie (3,4 tys. zł zamiast ok. 1,9 tys. zł), niż w sytuacji, gdyby pracowały do 60. roku życia.

Natomiast mężczyźni urodzeni w latach 1954-1955, którzy będą pracować o ok. 2 lata dłużej, będę, zdaniem IBS, otrzymywać emeryturę o o 15 proc. wyższą niż gdyby pracowali do 65 roku życia. Jednocześnie jednak, w wypowiedzi z 20 lutego 2012 r. wicepremier i minister gospodarki Waldemar Pawlak mówi, że nie wierzy w państwowe emerytury, a obywatele powinni w tej kwestii liczyć raczej na siebie, na swoich najbliższych.

Jednak jeśli nawet nie ulegać czarnym scenariuszom wicepremiera, które zdaniem niektórych komentatorów wróżą bankructwo ZUS, to i tak wszelkie wyliczenia dotyczące podwyżki emerytur mogłyby się sprawdzić tylko wtedy, gdyby przyszli, późniejsi emeryci mieli pracę do 67. roku życia. Tymczasem ponad połowa osób w wieku 50 plus w ogóle nie ma pracy i jest bezrobotna trwale, bo ponad 2 lata. Odsetek takich osób rośnie. Co istotne, w przeważającej mierze są to kobiety, a to właśnie im wydłuża się wiek emerytalny szczególnie, bo aż o 7 lat, mężczyznom o 2 lata.

Wszystko to razem pokazuje, że w wydłużaniu wieku emerytalnego wcale nie chodzi o godniejszą starość, przynajmniej pod względem finansowym, ale o zmniejszenie „dziury” w FUS poprzez zmuszanie ludzi do pracy najlepiej aż do śmierci, a jeśli już nie będą mogli pracować, to pozostawienie ich bez jakiegokolwiek zabezpieczenia ze strony państwa, ewentualnie i minimalną jałmużną z opieki społecznej. 

Autor: Paweł Maciąg